روغن هیدرولیک یا سیال هیدرولیک به مایعی میگویند که انتقال قدرت را در ماشینآلات هیدرولیکی را به عهده دارد. از جمله تجهیزاتی که در آنها از روغن هیدرولیک بهره می برند میتوان به بیلهای مکانیکی، ترمزهای هیدرولیکی، سیستم فرمان و همچنین سیستم انتقال قدرت خودرو اشاره کرد. سیستمهای هیدرولیکی که در بالا به آنها اشاره شد، زمانی بهترین کارایی را خواهند داشت که تراکمپذیری روغن هیدرولیک در آنها برابر با صفر باشد.
سیستمهای هیدرولیکی به هنگام کار، گرمای بسیار زیادی تولید میکنند که این گرمای تولیدی در برخی موارد به دلیل کارکرد موتورها و پمپها اتفاق میافتد. اگر این گرمای تولیدی به شکل مناسبی از این قطعات خارج نشود، در طول زمان سبب خرابی کاسهنمدها و قطعات داخلی یک سیستم هیدرولیکی خواهند شد. به همین دلیل، زمانی که روغن به طور مجدد به مخزن خود بازمیگردد، از میان مسیری عبور میکند تا دمای آن کاهش پیدا کند. به عکس، سیال هیدرولیک میتواند در زمان «شروع مجدد سرد» (Cold Start)، گرمای لازم را برای سیستم به همراه داشته باشد.
سیستم های هیدرولیکی در زمان کار کردن گرمای زیادی را تولید می کنند که باعث ایجاد اخلال در عملکرد این سیستم ها می شود. تا زمانی که راهی برای انتقال این حرارت وجود نداشته باشد سیستم های هیدرولیکی نمی توانند گزینه مناسبی برای استفاده باشند. روغن هیدرولیک صنعتی در واقع این وظیفه را بر عهده دارد تا گرمای تولید شده توسط این سیستم ها را دریافت کرده و آن را به محیط بیرون منتقل کند. این روغن با دریافت گرما از سیستم های هیدرولیکی وارد بخش خنک کننده شده و خنک می شود و سپس مجددا وارد سیستم های هیدرولیکی می شود.
1. قابلیت روانکاری بسیار بالا؛ روغن بایستی در هر دما و فشاری این ویژگی را حفظ کند.
2. استحکام لایه روانکاری باید آنقدر زیاد باشد که از هم گسیخته نشود. در غیر این صورت باید گفت که استفاده از سایر اجزای متحرک زیاد می شود.
3. از لحاظ شیمیایی ترکیب روغن باید پایدار باشد و این ویژگی در رنج دما و فشار متغیر، تغییر نکند.
4. بخاطر وجود اکسیژن، روغن نباید تشکیل لجن دهد.
5. تغییرات ویسکوزیته در اثر تغییر دما باید حتی الامکان کم باشد؛ به بیانی دیگر روغن هیدرولیک بایستی ویسکوزیته ثابتی داشته باشد.
6. روغن هیدرولیک نباید بر اجزای حساس سیستم انتقال قدرت و اجزای آب بندی مانند کاسه نمد ها و رینگ ها اثر خوردگی داشته باشد.
روغن های هیدرولیک با روغن پایه ی معدنی رایج ترین و ازران ترین نوع روغ نهای هیدرولیک می باشند.این روغن ها در مواقعی که خطر آتش سوزی، احتمال نشتی که سبب آلودگی محصولات دیگر شود، نوسانات شدید دما وتاثیرات محیطی وجود نداشته باشد، کاربرد دارند. از دیگر مضرات این دسته روغن زیست تخریب پذیری پایین و سمی بودن است.
روغن های هیدرولیک ضد آتش برای مصارفی مانند معدن کاری، ریخته گری، ذوب آهن و هوانوردی ساخته شده اند. این روغن ها دارای دمای احتراق بالایی می باشند ودر مقایسه با روغن های معدنی مقاومت بیشتری در برابر آتش دارند.
روغن های سنتتیک (پایه فسفات استر) به واسطه واکنش پذیری بین اسید فسفریک و الکل های آروماتیک تولید میشوند، سمی هستند و مقاومت عالی نسبت به حرارت و آتش دارند. لازم به ذکر است با برخی رنگها، چسب ها و برخی پلیمرها و آببندها سازگار نیستند.
روانکارهای سنتتیک پایه پلی ال استر بر پایه واکنش بین اسیدهای چرب زنجیر بلند و اسیدهای سنتزی ایجاد میشوند. این نوع روانکارها ضد آتش هستند، روانکاری عالی دارند، دوستدار طبیعت هستند اما به دلیل قیمت بالایشان مصرف کمتری دارند. روانکارهای سنتیک پایه آب-گلایکول به طور متوسط حاوی ٪۴۰ آب به همراه مواد افزودنی مثل ضد کف،ضد یخ،ضد خوردگی و… هستند و مقاومت خوبی در برابر آتش نشان دادهاند، سمی نیستند و زیست تخریب پذیر هستند. متاسفانه وجود آب در این روانکار و تبخیر آن باعث تضعیف خواص این سیال می شود.
این دسته از روغنها معمولا از روغن کانولا ساخته میشوند و ار نظر ساختاری خیلی شبیه به پلی استرها هستند. باید گفت که قدرت روانکاری آن ها عالی است و ویسکوزیته بالایی دارند. خصوصیت منفی این روغنها ضعیف بودن خاصیت ضداکسیداسیون آن است. لازم به ذکر است که روغنهای گیاهی غیر سمی و زیست تخریب پذیر هستند.
برای دریافت مشاوره بیشتر می توانید با ما در گروه مهندسی صنعتی غدیر در تماس باشید.