ظرفیت آسانسور و برخی از استاندارد های مهم آن

تقسیم بندی ظرفیت آسانسور ها از لحاظ تعداد افراد:

 

• دسته اول:

اولین دسته دارای ترافیک سبک و بدون زمان اوج ترافیک می باشد که شامل کاربری های صنعتی، انبار و مخاطره آمیز می باشد.

• دسته دوم:

این مدل آسانسور ها دارای ترافیک متوسط بوده و بدون داشتن زمان اوج ترافیک می باشند که شامل انواع آسانسور های مسکونی، هتل، خوابگاه و اداری که دارای واحد های جدا از هم هستند، می شود.

• دسته سوم:

ترافیک سنگین دارای زمان اوج ترافیک شامل کاربری های آموزشی – تربیتی، اداری – حرفه ای، کسبی – تجاری، تجمعی (سالن اجتماعات، سینما , تئاتر و …) و آن دسته از کاربری های درمانی – مراقبتی که دارای تردد های زیاد هستند (مانند بیمارستان ها).

• دسته چهارم:

ترافیک خاص شامل کاربری درمانی – مراقبتی (مانند درمانگاه، کلینیک ها، بازداشتگاه ها و …)

نحوه تعیین ظرفیت کابین آسانسور:

بر طبق استاندارد ملی ١-۶٣٠٣ نحوه تعیین ظرفیت کابین آسانسور های مسافربری بر مبنای مساحت مفید به شرح زیر می باشد:

می توان اینطور گفت که مساحت مفید کابین بعد از اندازه گیری در ارتفاع ١ متری از کف کابین و بدون توجه به فضائی که دستگیره ها پر می کنند و با محاسبه میزان پا خور ورودی (مساحتی که در ورودی و پس از بسته شدن درب ها باقی می ماند) صورت می گیرد.
عدد مساحت مفید کابین باید در بازه تعریف شده حداقل و حداکثر مساحت مندرج در جداول شماره (١) و (٢) استاندارد برای ظرفیت ادعا شده قرارگیرد.

به عبارت دیگر:

برای هر ظرفیت (ادعا شده) در جداول شماره (١) و (٢) استاندارد، به ترتیب یک مقدار حداکثر مساحت مفید کابین و یک مقدار حداقل مساحت مفید کابین داده شده است. در شرایطی که مساحت مفید اندازه گیری شده در بازه این حداقل و حداکثر قرار گیرد، می توان آن ظرفیت را به این مساحت اطلاق نمود.

1.  در شرایطی که یک مساحت در دو ظرفیت جواب دهد، عدد کوچکتر ظرفیت کابین است.
2. در حال حاضر و تا اجرای تجدید نظر اول استاندارد ملی امکان عدم محاسبه مساحت پاخور در صورت چشم یا پرده نوری در ورودی ممکن است.

چند نکته مهم:

• شیوه نشانه گذاشتن کلید های فرمان کابین و طبقات، موضوع استاندارد نمی باشد اما نکته مهم اینجاست که نشانه گذاری به هر شکل که انجام شود نباید موجب گیج شدن مسافران شود و آن نشانه گذاری قطعا باید در کلید های فرمان داخل کابین و طبقات و … یکسان باشد. برای مثال اگر برای طبقه 5 نشانه در نظر گفته شده عددی به غیر از عدد 5 باشد، یا بودن نشانه گذاری یک طبقه خاص مثلا برای توقف پشت بام ( R ابتدای کلمه ROOF ) در کنترل های کابین و طبقات از آنجا که مسافر را سردرگم میکند مجاز نیست.
• طبق استاندارد ۱-۶۳۰۳، لازم است که همه سیم ها و کابل ها از داکت یا لوله خرطومی فلزی عبور کنند و تنها داکت ها یا لوله های خرطومی عبوری از دیواره چاه و دیواره موتورخانه می توانند پلاستیکی باشند؛ همچنین پوشش داکت با سیمان برای عبور از کف موتورخانه مطابق استاندارد نمی باشد.
• طبق بند ۱۵-۲-۳ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان در آسانسور های مورد استفاده افراد ناتوان جسمی لازم است که:

1. در همه ساختمان های عمومی، حداقل عرض کابین، ۱۱۰۰ میلی متر و حداقل عمق ۱۴۰۰ میلی متر باشد.
2. عرض درب طبقات حداقل ٨۰۰ میلی متر باشد اما توصیه می شود در طبقات برای این نوع آسانسور از نوع درب اتوماتیک و با عرض٩۰۰ میلی متر انتخاب شود.
3. حداقل یک دستگیره روی یک دیواره کابین در ارتفاع ٩۰۰ میلی متر گذاشته شود. سطح مقطع این دستگیره بین ۳۰ تا ۴۵ میلیمتر با شعاع انحنای ۱۰ میلیمتر و فاصله آن از دیوار کابین حداقل 35mm باشد.
4. مسیر دسترسی به در آسانسور علی الخصوص ورودی اصلی باید فاقد مانع یا شیب تند باشد.

برای دریافت مشاوره بیشتر می توانید با گروه مهندسی صنعتی غدیر در تماس باشید.