قبل از صحبت درباره آسانسور های برج میلاد باید گفت که برج میلاد یک برج مخابراتی چند منظوره است که در قسمت شمال غربی تهران بنا شده است. برج میلاد با ارتفاع 435 متر، بلندترین برج ایران، نوزدهمین برج بلند مخابراتی جهان و نوزدهمین سازهٔ بلند نامتکی جهان و از لحاظ ارتفاع، ششمین برج مخابراتی بلند جهان است. گفتنی است این برج با ۱۳ هزار متر زیربنا از لحاظ وسعت کاربری سازهٔ رأس برج، در میان همه برج های مخابراتی دنیا مقام اول را دارد.
از آنجایی که این برج دارای ظاهری خاص و بلند ترین ارتفاع در تهران است، تقریبا از هر جای شهر قابل دیدن است و به همین علت، نماد پایتخت کشور می باشد. برخی از افراد فکر می کنند که این برج بر روی سامانه گسل شهرک غرب بنا شده است.
در برج میلاد 6 عدد آسانسور با سرعت بسیار بالا (7متر بر ثانیه) وظیفه انتقال مسافران و خدمت رسانی به اشخاص را به عهده دارند. سرعت آین آسانسور ها به وسیله درایو و تنظیمات مربوطه در تابلو فرمان کمتر می شود یعنی کل مسیر حدودا 297 متر می باشد و از آنجایی که این مسیر بسیار طولانی است، باید از سیستم زنجیر جبران در آن استفاده نمود.
ریل های به کار رفته در برج میلاد از نوع ریل سوپر ساورا، بال پهن و با ضخامت نیش ریل ١٩ میلیمتر می باشند و از تیکه ریل بعنوان پستبند یا fishplate استفاده شده است. هم در کابین و هم در وزنه از رولر گایدشو استفاده شده که عملا در سرعت های بالا استفاده از رولر اجتناب ناپذیر است. قطر رولر کابین حدود ٣٠ سانتیمتر و از سه جهت اطراف ریل فیکس می شود.