تصور افراد عادی از آسانسور، که معمولا پس از اتمام ساخت و ساز، از آن استفاده می نمایند، وسیله ای لوکس است که دارای حرکت عمودی بوده و به تردد کردن سهولت می بخشد. از طرفی دیگر، مهندسان و فنی کاران که اطلاعات بیشتری در این زمینه دارند، آسانسور را وسيله ای که دارای ريل، سيم بکسل، موتور و … است، می شناسند.
این گونه آسانسور ها به چاهک و موتورخانه احتیاج دارند و باید کاملا پوشیده باشند و اغلب برای محیط های اداری و منازل به کار برده می شوند اما در کارگاه های ساختمانی، محيط های صنعتی، لنگر ها، تجهيزات نفت و گاز، نيروگاه ها، سيلو ها، و در پروژه های بازسازی، استفاده از آسانسور هايی از نوع کششی و هيدروليک از نظر اقتصادی و فنی به صرفه نمی باشد. در چنین محيط هایی، برای حمل مواد و مصالح، تجهيزات و پرسنل از آسانسور های چرخ دنده ای (Rack & pinion) استفاده می شود.
در واقع سازه فلزی دستگاه همان ستون آن می باشد که در سراسر مسير حرکت، نصب شده و به سازه جانبی متصل می گردد و معمولا جهت محافظت سطح آن، به صورت Hot dip galvanized است. جهت آسان شدن حمل و نصب، ستون ها به صورت قطعات کوچک (section) ساخته می شوند.
دنده ای سراسری و از جنس فولاد مخصوص است که روی ستون نصب می شود.
چرخ این آسانسور ها روی کابين نصب می شود و به وسيله موتور به حرکت در می آيد؛ در سراسر مسير حرکت، چرخ با دنده ها (Rack) درگير بوده و با حرکت چرخ، کابين به حرکت در می آيد.
کابين آسانسور های چرخ دنده ای، معمولا يک اتاقک از جنس آلومينيوم اکسترود شده است و فريم آن فولادی بوده که سطح آن، به صورت Hot dip galvanized می باشد. داخل يا روی کابين، موتور های محرک، چرخ و تابلو فرمان نصب می شود.
برای حفظ ايمنی در پايين ترين و بالاترين حد مسير حرکت، اين سوئيچ ها نصب می شوند.
ضربه گير ها در پايين آسانسور نصب می شوند و معمولا از جنس فنر فولادی اند.
زمانی که سرعت آسانسور از حد مشخصی بالا رود، ترمز اضطراری عمل کرده و مانع از سقوط آسانسور می شود. در واقع ترمز اضطراری جهت ایمنی می باشد.
کابل در آسانسور های چرخ دنده ای بر خلاف آسانسور های معمولی که در آن ها، سيگنال های بين تابلو فرمان و کابين را منتقل می کند، تنها جهت تغذيه برق سه فاز يا تک فاز موتور های محرکه استفاده می شود.
هنگام قطع شدن برق، برای پايين آوردن کابين، با تحريک اين ضامن، می توان کابين را با سرعتی قابل کنترل توسط اپراتور به سوی پايين به حرکت درآورد.
سيستم محرک آسانسور های چرخ دنده ای، همان موتور است که بسته به ظرفيت و طول مسير، تعداد آن ها تفاوت دارند.
معمولا کنترل آسانسور های چرخ دنده ای به صورت push-button است؛ اما بسته به ترافيک و تعداد توقف از سيستم Full collective و در شرایط ضروری به صورت دوبلکس که در آسانسور های معمولی موجود می باشد، قابل استفاده است.
برای جلوگيری از استفاده بيش از ظرفيت این آسانسور ها، سیستم اور لود به کار برده می شود.
تابلو فرمان که از جنس استیل می باشد، در داخل يا روی کابين نصب می گردد. در آن رله ها، کنتاکتور، ترمينال ها، درايو v.v.v.f موتور و وسايل برقی تعبيه می شوند.
درب کابين آسانسور های چرخ دنده ای، به صورت گيوتينی و ريلی که به يک سمت باز می شود، ساخته می شود.
آسانسور های چرخ دنده ای دارای سرعتی حدود 0.5 – 1.2 متر بر ثانیه بوده و ارتفاعی تا 250 متر را طی می کنند. مواد استفاده شده در ساخت اين آسانسور ها، بستگی به شرايط محيطی مکان نصب دارد. کابين اين آسانسورها معمولاً از آلومينيوم، اکسترود می شود. فريم کابين و ستون ها از فولادی که سطح آن برای محافظت به صورت Hot dip galvanized است، ساخته می شوند. تابلو برق و جعبه های اتصالات برقی، از جنس استيل زنگ نزن می باشند.
همچنین در برخی کاربرد های خاص مثل لنگرگاه های ساحلی يا تجهيزات نفتی، لازم است که روش های دیگری به کار برده شود. برای مثال در مکان هایی که گرد و خاک زیاد است، وسايل باید با درجه حفاظتی الکتريکی (IP) بالا استفاده شوند يا مثلا در صنايع نفت، با توجه به Zoom بندی ها، بايد مناسب ترين وسايل الکتريکی از لحاظ Explosion proof بودن و مناسب ترين وسايل مکانيکی از لحاظ مقاومت در برابر خوردگی انتخاب شود.
در این مقاله با نوع دیگری از آسانسور آشنا شدید. برای کسب اطلاعات بیشتر پیرامون این موضوع به سایت گروه مهندسی صنعتی غدیر مراجعه نمائید.